Bohater żyje życiem samotności, oderwany od miłości lub towarzystwa i czuje się pozbawiony jego zdolności do wypowiedzenia swoich myśli. Pod tą izolacją zmaga się z głęboko zakorzenionym gniewem i marzeniami o wstrząsach społecznych. Jego istnienie jest spowite w absurdalności, prowadząc go do konfrontacji i rozwiązania konfliktów, które go nękały, w tym te związane z wiarą i ideologią polityczną.

Ta podróż od jego udręczonej przeszłości ma koszt, ponieważ przechodzi z jednego zestawu egzystencjalnych dylematów na inny. Chociaż znajduje wyzwolenie z tradycyjnych przekonań i instytucji, daje się mu dotknięte nowym poczuciem pustki i strachu. Mahfouz oddaje walkę człowieka zmagającego się ze swoją tożsamością wśród świata sprzeczności, podkreślając złożoną naturę wolności i obciążeń, które może pociągnąć za sobą.