Cytat odzwierciedla głęboki wpływ doświadczeń życiowych, szczególnie smutek, który może przyćmić nawet najbardziej znaczące i trwałe aspekty istnienia, podobne do ogromu oceanu. Sugeruje to, że chociaż możemy mieć cudowne życie pełne radości, chwile smutku mogą wymazać te radości, podkreślając kruchość szczęścia.
Ponadto charakter „troskliwej matki” w kontekście implikuje złożony związek, w którym miłość jest obecna pomimo twardej powierzchni. Ta dualność podkreśla, że opiekę można czasem wyrażać poprzez surowość, informując czytelnika o dopracowanej dynamice relacji rodzinnych. Mahfouz oddaje esencję miłości splecioną z trudem.