W pracy Naguib Mahfouza „pod parasolem” bada koncepcję rozumu, przeplatając ją z tematami mądrości, samolubstwa i tchórzostwa. Narracja zagłębia się w to, jak racjonalna myśl może kierować jednostkami w kierunku mądrości, zwiększając ich zrozumienie siebie i otoczenia. Jednak ten sam powód może również prowadzić do samolubnych motywacji i wycofania się do tchórzostwa w obliczu wyzwań.

Ta dualność w naturze rozumu stanowi krytyczny komentarz do ludzkich zachowań, sugerując, że chociaż może oświetlić ścieżki do oświecenia, może również prowadzić jednostki na manowce, gdy interes własny i strach dyktują ich działania. Refleksje Mahfouza zachęcają czytelników do zbadania własnych motywacji i skomplikowanej równowagi między racjonalnymi myślami a reakcjami emocjonalnymi.