Amos nie był tylko optymistą. On sam jest optymistą, ponieważ zdecydował, że pesymizm był głupi. Kiedy jesteś pesymistą i dzieje się zła rzecz, żyjesz dwa razy, Amos lubił mówić. Kiedyś się tym martwisz i po raz drugi, kiedy to się stanie.
(Amos was not merely an optimist. He himself to be an optimist because he had decided pessimism was stupid. When you are a pessimist and the bad thing happens, you live it twice, Amos liked to say. Once when you worry about it and the second time when it happens.)
Amos miał wyjątkową perspektywę optymizmu i pesymizmu. Uważał się za optymistę nie z ślepej nadziei, ale dlatego, że uznał negatywność za bezproduktywną. Według Amosa sposób myślenia pesymisty doprowadził do niepotrzebnego cierpienia, ponieważ można by było niepokój o potencjalne nieszczęścia, tylko po to, by poczuć ten sam cierpienie, gdy te obawy się zmaterializowały.
Jego filozofia podkreśla ideę, że martwienie się o negatywne wyniki nie uniemożliwia im tylko obciążenia emocjonalnego. Przyjmując optymizm, Amos...
