Cytat podkreśla ideę, że obecność Boga nie ogranicza się do jednej kultury lub imienia. Sugeruje to, że duchowość istniała w Afryce na długo przed przybyciem misjonarzy, odzwierciedlając głęboko zakorzenione połączenie z ziemią i jej elementami. Odniesienie do Boga mieszkającego „na skałach, na niebie” wskazuje na system przekonań, który z natury jest częścią afrykańskiego krajobrazu i kultury.
Ta perspektywa zachęca do refleksji na temat różnorodnych interpretacji boskości w różnych kulturach, sugerując, że Bóg można zrozumieć w różnych formach. To stwierdzenie kwestionuje pogląd, że religia jest wyłącznie produktem wpływu zewnętrznego, podkreślającą wyjątkową duchową tożsamość, jaką posiadają społeczności, ukształtowane przez ich doświadczenia i środowisko.