Teraz zaparcia były zupełnie inną sprawą ... Byłoby straszne dla całego świata, aby wiedzieć o problemach tej natury. Była okropnie przepraszająca dla ludzi, którzy cierpiały na zaparcia, i wiedziała, że było wielu, którzy to zrobili. Prawdopodobnie było ich wystarczająco dużo dla partii politycznej - być może z szansą na rząd - ale co taka partia zrobiłaby, gdyby była u władzy? Nic, wyobrażała sobie. Próbowałoby uchwalić przepisy, ale zawiedzie. {P, 195}
(Now constipation was quite a different matter...It would be dreadful for the whole world to know about troubles of that nature. She felt terribly sorry for people who suffered from constipation, and she knew that there were many who did. There were probably enough of them for a political party - with a chance of government perhaps - but what would such a party do if it was in power? Nothing, she imagined. It would try to pass legislation, but would fail. {p, 195})
Postać odzwierciedla kwestię zaparć, postrzegając ją jako głęboko prywatną walkę, z którą zmagają się ludzie. Czuje empatię dla osób cierpiących na ten stan, uznając, że jest to powszechny problem, który dotyka wielu osób. Pomimo potencjalnej liczby osób dotkniętych, humorystycznie rozważa ideę, że łączą się ze sobą, aby utworzyć partię polityczną, aby zająć się ich trudną sytuacją
Jednak wątpi w skuteczność takiej strony. Wyobraża sobie, że nawet gdyby udało im się zdobyć władzę polityczną, ich wysiłki ostatecznie doprowadziłyby do porażki legislacyjnej. Sugeruje to poczucie rezygnacji z ograniczeń rozwiązań politycznych w rozwiązywaniu osobistych problemów zdrowotnych, podkreślając piętno społeczne wokół takich prywatnych spraw.