W książce „Engleby” Sebastiana Faulksa, bohater zmaga się z poczuciem nostalgii i tęsknoty za połączeniem z jego przeszłością. Ta tęsknota często odzwierciedla chęć dotarcia do czasu lub uczucia, które jego zdaniem było bardziej autentyczne lub satysfakcjonujące. Gdy porusza się przez swoje życie, szuka czegoś, co wywołuje poczucie czystości i poprawy, co postrzega jako utracony.

Cytat podkreśla uniwersalną tęsknotę za połączeniem z przeszłością, która mogła nie być w pełni zrozumiana lub doświadczona. Podkreśla złożoność ludzkich emocji, ujawniając, jak często idealizujemy wspomnienia lub koncepcje z historii, mając nadzieję na odzyskanie poczucia przynależności lub zrozumienia, które wymyka się nas w teraźniejszości. Temat ten rezonuje głęboko w naszej eksploracji tożsamości i pamięci w całej narracji.