W książce Sebastian Faulks „Engleby” autor bada koncepcje samotności i samotności. Bohater zastanawia się nad doświadczeniami bycia samotnym i samotnym, ale rozróżnia te stany i prawdziwą samotność. Chociaż uznaje momenty izolacji, podkreśla, że nie czuje się zaniepokojony byciem sam.
Ta perspektywa podkreśla złożony związek z samotnością, sugerując, że można ją przyjąć, a nie obawiać się. Obojętność postaci na samotność wskazuje na głębsze zrozumienie wewnętrznego ja i akceptację samotności w ramach istnienia.