Ania: Ale czy zauważyłaś kiedyś u mnie jedną zachęcającą rzecz, Marylo? Nigdy nie popełniam dwa razy tego samego błędu. Maryla: Nie wiem, bo to duża korzyść, gdy ciągle popełniasz nowe.
(Anne: But have you ever noticed one encouraging thing about me, Marilla? I never make the same mistake twice.Marilla: I don't know as that's much benefit when you're always making new ones.)
W „Ani z Zielonego Wzgórza” rozmowa Anny i Maryli ujawnia humorystyczny aspekt charakteru Anny. Anne podkreśla, że nigdy nie powtarza tego samego błędu, co sugeruje optymizm co do procesu uczenia się. Jednak Maryla przeciwstawia się jej spostrzeżeniom, podkreślając, że skłonność Anny do popełniania nowych błędów może nie być szczególnie korzystna. Ta wymiana zdań ilustruje dynamikę między dwiema postaciami, ukazując porywczą naturę Anny i praktyczność Maryli.
Dialog odzwierciedla wspólny temat powieści dotyczący wzrostu, uczenia się na podstawie doświadczeń i wyzwań związanych z dojrzewaniem. Podczas gdy Ania widzi nadzieję w swojej zdolności do wyjścia z błędów, Maryla oferuje nutę realizmu, podkreślając znaczenie nie tylko unikania błędów z przeszłości, ale także dokonywania lepszych wyborów w przyszłości. Ten moment oddaje istotę ich związku, w którym kapryśny pogląd Anny często koliduje z bardziej ugruntowaną perspektywą Maryli.
