Kiedy biegał, pomyślał o wszystkim i wszystkim, o życiu, które prowadził, dzieci, pory czasowe zamrożone w jego umyśle: moment, w którym postrzelił w alei i błysk człowieka, który „D go zastrzelił; Pierwszy widok noworodka; Twarz jego matki, kraby z porannym kawałkiem tostów w dłoni, jej obraz tak wyraźny w jego umyśle, jak dwadzieścia pięć lat wcześniej, w dniu, w którym umarła… Wszyscy pojawili się jak portrety i krajobrazy wiszące na ścianie jego pamięci, błyski koloru w czarno-białej nocy.
(As he ran, he thought about everything and anything, about the life he'd led, the children, the snatches of time frozen in his mind: a moment when he'd gotten shot in an alley, and the flash of the man who'd shot him; the first sight of a newborn daughter; his mother's face, crabby with an early morning slice of toast in her hand, her image as clear in his mind as it had been twenty-five years earlier, on the day she died…. They all came up like portraits and landscapes hanging on the wall of his memory, flashes of color in the black-and-white night.)
Gdy bohater biegnie, jego myśli wirują wokół wydarzeń z jego przeszłości, zastanawiając się nad kluczowymi momentami, które ukształtowały jego życie. Przypomina żywe wspomnienia, takie jak relaksujące doświadczenie bycia zastrzelonym w zaułku i ulotny wizerunek jego napastnika. Te migawki historii służą jako przypomnienia o traumie i radości, tworząc bogatą gobelin doświadczeń, które go prześladują i inspirują.
Wśród tych wspomnień wyróżnia się widok jego nowonarodzonej córki, reprezentując nadzieję i nowe początki. Myśli także o swojej matce, jej obraz wyrył w jego umyśle, ucieleśniając ciepło rodziny pomimo smutku jej straty. Każde wspomnienie, niezależnie od tego, czy jest radosne, czy bolesne, dodaje głębi swojej tożsamości, oświetlając swoją podróż przez życie na surowym tle czasu.