W tym fragmencie postać zastanawia się nad jej intensywnymi emocjami, gdy wraca do furgonetki. Staje się bardzo świadoma własnego bicia serca, sugerując mieszankę lęku i radości. Pomimo przytłoczenia, rozpoznaje wcześniej ukrytą odwagę w sobie, porównywalną z głębokością wody w opuszczonym kamieniołomie, wskazując na jej ogrom i tajemnicę.

Ten moment podkreśla temat wewnętrznej siły i odporności. Podróż postaci jest nie tylko fizyczna, ale także emocjonalna eksploracja miejsca, w którym można znaleźć odwagę, często nieoczekiwanie. Analogia kamieniołomu podkreśla głębię jej odwagi, sugerując, że może to być głębokie i zaskakujące, leżące tuż pod powierzchnią, czekając na odkrycie.