Sowy stodoły były znane z niezwykle wrażliwego słuchu. Mogliby zarabiać i rozszerzyć mięśnie dysków twarzy, aby przekazać źródło dźwięku do ich nierównomiernie rozmieszczonych dziur.
(Barn Owls were known for their extremely sensitive hearing. They could contract and expand the muscles of their facial disks to funnel the sound source to their unevenly placed earholes.)
Sowy stodoły mają niezwykłe zdolności słuchu, które czynią ich wyjątkowymi myśliwymi. Ich dyski twarzy, które są unikalne dla tych sów, mogą się dostosować poprzez kontraktowanie się i rozszerzenie mięśni, umożliwiając im lepsze przechwytywanie dźwięków z ich środowiska. Ta adaptacja umożliwia im identyfikację i zlokalizowanie ofiary nawet w całkowitej ciemności.
Umieszczenie ich uszu jest celowo nierównomierne, co dodatkowo zwiększa ich wrażliwość słuchową. Ta anatomiczna funkcja pomaga stodołom rozróżniać kierunek, z którego pochodzą dźwięki, czyniąc je wysoce wydajnymi drapieżnikami nocnymi, szczególnie w warunkach o niskiej widoczności.