Sowy stodoły mają niezwykłe zdolności słuchu, które czynią ich wyjątkowymi myśliwymi. Ich dyski twarzy, które są unikalne dla tych sów, mogą się dostosować poprzez kontraktowanie się i rozszerzenie mięśni, umożliwiając im lepsze przechwytywanie dźwięków z ich środowiska. Ta adaptacja umożliwia im identyfikację i zlokalizowanie ofiary nawet w całkowitej ciemności.

Umieszczenie ich uszu jest celowo nierównomierne, co dodatkowo zwiększa ich wrażliwość słuchową. Ta anatomiczna funkcja pomaga stodołom rozróżniać kierunek, z którego pochodzą dźwięki, czyniąc je wysoce wydajnymi drapieżnikami nocnymi, szczególnie w warunkach o niskiej widoczności.