Noc skończyła, zniknęła The Moon, odszedł gwiazdy z nieba. Znika czarna nocy nad porankiem z różowym światłem. Złóż skrzydła, idź spać, odpocznijcie, bezpieczni, będziesz na cały dzień. Glaux jest prawie. Daleko jest pierwsza czarna, ale przeniknie z powrotem po polu nad kwiatem w godzinach zmierzchu. Jesteśmy w domu na naszym drzewie. Jesteśmy sową, jesteśmy wolni. Gdy idziemy, wiemy, że Glaux jest prawie.
(Night is done, gone the moon, gone the stars From the skies. Fades the black of night Comes the morn with rosy light. Fold your wings, go to sleep, Rest your gizzards, Safe you'll be for the day. Glaux is nigh. Far away is first black, But it shall seep back Over field Over flower In the twilight hour. We are home in our tree. We are owls, we are free. As we go, this we know Glaux is nigh.)
Wiersz odzwierciedla przejście od nocy na dzień, symbolizując poczucie pokoju i bezpieczeństwa. Gdy księżyc i gwiazdy zanikają, pojawienie się porannego światła przynosi obietnicę odpoczynku i bezpieczeństwa dla sów, którzy przyjęli nadchodzący świt z rezygnacją. Zdjęcia składanych skrzydeł i odpoczynku podkreśla potrzebę odmładzania, przygotowując się do nadchodzących wyzwań.
W drugiej połowie wzmianka o Glauxie, bogini sowy, oznacza pocieszającą obecność, gdy noc cofa się. Sowy znajdują ukojenie w domu w drzewie, podkreślając ich wolność i przynależąc. Obietnica, że „Glaux jest prawie”, sugeruje cykliczny powrót do bezpieczeństwa i znajomości, wzmacniając ich związek z naturą i nawzajem w miarę pęknięcia dnia.