Wiersz odzwierciedla przejście od nocy na dzień, symbolizując poczucie pokoju i bezpieczeństwa. Gdy księżyc i gwiazdy zanikają, pojawienie się porannego światła przynosi obietnicę odpoczynku i bezpieczeństwa dla sów, którzy przyjęli nadchodzący świt z rezygnacją. Zdjęcia składanych skrzydeł i odpoczynku podkreśla potrzebę odmładzania, przygotowując się do nadchodzących wyzwań.

W drugiej połowie wzmianka o Glauxie, bogini sowy, oznacza pocieszającą obecność, gdy noc cofa się. Sowy znajdują ukojenie w domu w drzewie, podkreślając ich wolność i przynależąc. Obietnica, że ​​„Glaux jest prawie”, sugeruje cykliczny powrót do bezpieczeństwa i znajomości, wzmacniając ich związek z naturą i nawzajem w miarę pęknięcia dnia.