Uwierz mi, nie ma nic bardziej kruchego niż ludzkie piękno. Napotkaj to. Podobno to, pod każdym względem. Następnie zobacz, jak zamienia się w kurz.
(Believe me, there's nothing more brittle than human beauty. Encounter it. Savour it, by all means. Then watch how it turns to dust.)
Cytat z „44 Scotland Street” Alexander McCall Smith odzwierciedla kruchość ludzkiego piękna. Oznacza to, że chociaż można docenić piękno, jest on ostatecznie nietrwałym i ulotnym. Autor sugeruje oddawanie się doświadczeniom piękna, ale także ostrzeżenia przed uznaniem go za coś oczywistego, ponieważ może łatwo zmniejszyć lub zniknąć.
Ta obserwacja stanowi przypomnienie przejściowej natury życia i estetyki. Zachęca równowagę między cieszeniem się obecnymi momentami piękna a rozpoznawaniem ich efemerycznej jakości. Ostatecznie esencja cytatu polega na zrozumieniu, że piękno, podobnie jak samo życie, jest delikatne i ulec zmianie.