W tym fragmencie Robert Childan obserwuje Betty z podziwem, urzekającym jej wyglądem i sylwetką. Uważa, że ​​jej smukła forma jest szczególnie atrakcyjna i zauważa brak konwencjonalnych ograniczeń, takich jak staniki lub pasy, które kojarzy z poczuciem wolności i piękna. Pomimo pragnienia jej, stara się stłumić swoje uczucia, czując się gorsze w porównaniu z nią. Childan uderza kontrastem między ich wyglądem, odzwierciedlając głębsze poczucie nieadekwatności.

​​Childana ujawniają jego przekonanie, że on i jego rówieśnicy są niedoskonałe, podobne do niedokończonej ceramiki, podczas gdy Betty i jej rodzaj wydają się kompletne i doskonałe. To porównanie podkreśla jego zazdrość i tęsknotę, zakorzenione w kontekście kulturowym, który ceni pewne ideały piękna i egzystencji. Wzmianka o „starym aborygeńskim micie” sugeruje związek z głębszymi prawdami o tożsamości i poczuciu własnej wartości, oświetlając wewnętrzny konflikt Childan między pragnieniem a oczekiwaniami społecznymi.