Bismillah Al Rahman Al Rahim, odpowiedział. W imieniu Boga, najbardziej łaskawy, najbardziej współczujący. Harvath znał to wyrażenie. Zaczął się od niego każdy rozdział w Koranie, z wyjątkiem dziewiątego. Ash-Hadu an laa ilaaha illallah, kontynuował. Wa Ash-Hadu Anna Muhammadan Rasulullah. Świaduję, że nie ma Boga oprócz Allaha. I świadek, że Mahomet jest posłańcem Allaha.
(Bismillah al rahman al Rahim, he replied. In the name of God, most Gracious, most Compassionate. Harvath knew the phrase. Every chapter in the Quran, except for the ninth, began with it. Ash-hadu an laa ilaaha illallah, he continued. Wa ash-hadu anna Muhammadan rasulullah. I bear witness that there is no god except Allah. And I bear witness that Muhammad is the messenger of Allah.)
W historii postać Harvath przypomina zwrot „Bismillah Al Rahman Al Rahim”, co tłumaczy się na „w imię Boga, najbardziej łaskawego, najbardziej współczującego”. To zdanie służy jako wprowadzenie do wielu rozdziałów w Koranie, co oznacza jego znaczenie i znajomość postaci z wyrażeniami islamskimi. To nadaje ton szacunku i rozpoznawania atrybutów Boga.
Kontynuując, Harvath recytuje islamską deklarację wiary: „Ash-hadu an laa ilaaha illallah, wa popa-hadu Anna Muhammadan Rasulullah”. Przekłada się to na jego świadectwo jedności Allaha i proroctwa Mahometa. Podkreśla podstawowe przekonania w islamie i ujawnia związek Harvatha z tymi głębokimi stwierdzeniami, podkreślając tematy wiary i tożsamości w narracji.