Ale wyglądała na małej. Jakby coś w niej zanikło, jakby wyschła. To było prawie w wieku. Ale nie całkiem. Czy ich separacja mogła wyrządzić tyle szkód? Wątpił w to. Jego żona, odkąd widział ją ostatnią, stała się krucha i nie podobał mu się; Pomimo swojej wrogości poczuł troskę.
(But she looked-smaller. As if something in her had dwindled away, as if she had dried up. It was almost-age. Yet not quite. Could their separation have done this much damage? He doubted it. His wife, since he had seen her last, had become frail, and he did not like this; despite his animosity he felt concern.)
W „Now Wait O To Lating On Last Year” Philipa K. Dicka zastanawia się nad pogarszającym się stanem swojej żony, gdy zobaczyła ją ponownie po pewnym czasie. Zauważa jej fizyczną kruchość i postrzega zmianę, która sugeruje, że straciła witalność, prawie tak, jak przedwcześnie się postarzała. Ta obserwacja wywołuje w nim mieszankę emocji, ujawniając jego złożone uczucia. Pomimo jakiejkolwiek wrogości, pojawia się troska o jej samopoczucie, gdy zmaga się z wpływem ich separacji.
Narrator pyta, czy odległość między nimi mogła doprowadzić do tak znacznego spadku jej stanu. Choć wątpił on w zakres szkód spowodowanych przez ich czas oddalony, nie może zignorować oznak jej kruchości. Ten moment refleksji podkreśla głębsze tematy związków i żniwo, które separacja może przyjąć jednostki, ujawniając przejmującą mieszankę konfliktu emocjonalnego i troski w jego reakcji na jej zmieniony stan.