Ale czy nie powinni nadal zachowywać się jak dzieci? Oni nie są normalni. Zachowują się jak... historia. Napoleona i Wellingtona. Cezar i Brutus.
(But shouldn't they still act like children? They aren't normal. They act like--history. Napoleon and Wellington. Caesar and Brutus.)
W „Grze Endera” Orsona Scotta Carda bohaterowie zmagają się z ciężarem swoich ról i ciężarem historii. Narracja dotyka napięcia pomiędzy dziecięcą niewinnością a obowiązkami narzuconymi młodym przywódcom. Konflikt ten rodzi pytanie, czy powinni zachować swoje dziecięce cechy, mimo że są postrzegani jako postacie historyczne. Dialog odzwierciedla pogląd, że te dzieci to nie tylko jednostki, ale reprezentują szersze narracje historyczne, przywołujące na myśl dawnych przywódców, takich jak Napoleon i Cezar. Muszą odnaleźć swoją tożsamość zarówno jako młodzi ludzie, jak i kluczowe postacie w większym planie, co komplikuje ich rozwój i zrozumienie swoich działań w kontekście wojny i przywództwa.
