Ale ostatnia: dziecko, które podnosi swój zapach jak flaga poddania się przez twoje życie, gdy nie będzie już później - och, to miłość po innym imieniu. Ona jest dzieckiem, które trzymasz w ramionach przez godzinę po tym, jak poszła spać. Jeśli postawicie ją w łóżeczku, może się obudzić i odlecieć. Zamiast tego kołyszesz się przy oknie, pijąc światło ze skóry, oddychając jej wydychane sny. Twoje serce wzywa się do podwójnych księżyców zamkniętych rzęs na jej policzkach. To ona, której nie można odłożyć.
(But the last one: the baby who trails her scent like a flag of surrender through your life when there will be no more coming after - oh, that's love by a different name. She is the babe you hold in your arms for an hour after she's gone to sleep. If you put her down in the crib, she might wake up changed and fly away. So instead you rock by the window, drinking the light from her skin, breathing her exhaled dreams. Your heart bays to the double crescent moons of closed lashes on her cheeks. She's the one you can't put down.)
Fragment oddaje głęboki związek między rodzicem a ich dzieckiem, podkreślając głęboką miłość, która istnieje w tych ulotnych momentach czułości. Dziecko symbolizuje niezastąpioną więź, która wywołuje zarówno radość, jak i poczucie straty, ponieważ uznanie tej miłości obejmuje uświadomienie sobie, że czas jest ograniczony i zawsze idzie naprzód. Chęć rodzica do trzymania się chwili odzwierciedla ich strach przed zmianą i instynkt ochrony niewinności ich dziecka.
Na tym intymnym obrazie akt trzymania śpiącego dziecka staje się świętym rytuałem, w którym rodzic pochłania esencję i marzenia dziecka. Cieszą każdy szczegół, od jej zapachu po jej spokój, który wywołuje poczucie nostalgii i pilności. Ta miłość, charakterystyczna i głęboka, oznacza podróż rodzicielstwa, wypełniona zarówno pięknem, jak i nieuniknionym separacją, przypominając czytelnikowi słodko -gorzki charakter dorastania.