Żołnierze odczuwali rozłączenie między poczuciem wolności a strukturą wojskową, w której byli częścią. Dla nich wydawało się, że podążanie za rozkazami i przestrzeganiem hierarchii zaprzeczają swobodom, o które walczyli. Zamiast postrzegać dyscyplinę jako siłę, uważali ją za naruszenie ich wolności.

To poczucie niezwyciężoności nie wynikało z szkolenia wojskowego, ale z ich głębokiego patriotyzmu i zaangażowania w ich przekonania. Byli gotowi poświęcić swoje życie za zasady wolności i niezależności, postrzegając siebie jako odważnych osób, a nie zwykłych żołnierzy zgodnie z rozkazami.