W „The Western Lands” William S. Burroughs bada wewnętrzny związek między niebezpieczeństwem a ludzką egzystencją. Stanowi niebezpieczeństwo jako podstawową konieczność biologiczną, podobną do snów, sugerując, że w obliczu niebezpieczeństwa jest podstawowym aspektem życia. Ta perspektywa sugeruje, że konfrontacja sytuacji zagrażających życiu może wywołać poczucie świadomości, która rozwiązuje ograniczenia śmiertelności, pozwalając jednostkom doświadczyć ulotnego poczucia nieśmiertelności.

Burroughs podkreśla, że ​​podczas chwil bezpośredniej konfrontacji ze śmiercią jednostki przekraczają swoje zwykłe doświadczenia i łączą się z czymś większym. Ten pomysł kwestionuje konwencjonalne poglądy niebezpieczeństwa jako jedynie zagrożenie, ustawienie go zamiast katalizatora głębokiej realizacji i istnienia poza przyziemnymi. W ten sposób niebezpieczeństwo i sny służą jako istotne elementy ludzkiego doświadczenia, powodując głębsze refleksje na temat życia i śmiertelności.