… Czy to zrobiło różnicę, jeśli uwaga nigdy nie wróciła do osoby, o której została wykonana? Nie myślała. Szkoda odbywa się, gdy słowa są wypowiedziane: to jest akt poddania, akt zmniejszania drugiego, i to właśnie ten akt spowodowałby ból dla ofiary. Powiedziałeś to o mnie? Zła było zlokalizowane przy tworzeniu okrutnej uwagi, a nie w bólu, jaki może później spowodować.
(…did it make a difference if the remark never got back to the person about whom it was made? She thought not. The harm is done when the words are uttered: that is the act of belittlement, the act of diminishing the other, and it is that act which would cause pain to the victim. You said that about me? The wrong was located in the making of the cruel remark, rather than in the pain it might later cause.)
Podczas eksploracji relacji interpersonalnych autor zastanawia się nad naturą uwag na poniżanie i ich wpływ. Sugeruje się, że prawdziwa szkoda występuje w chwili, gdy słowa są wypowiedziane, a nie w ich potencjalnym następstwie lub możliwości, że zostaną podzielone z podmiotem. Ta perspektywa podkreśla, że początkowy akt polegający na okrutnym komentarzu jest źródłem wyrządzonego cierpienia, niezależnie od tego, czy cel jest tego świadomy.
Esencja argumentu polega na uznaniu, że szkody emocjonalne wynikają z aktu zmniejszania innej osoby przez słowa. To uznanie przesuwa skupienie się od konsekwencji uwagi na odpowiedzialność mówcy za wypowiedzenie go. W ten sposób podkreśla znaczenie uważania naszych słów, ponieważ mogą one mieć znaczną wagę i prowadzić do niepotrzebnego bólu dla innych, niezależnie od ich świadomości komentarza.