Doc nie miał telewizji, ale mógł przewidzieć takie rzeczy. Po prostu go nie potrzebował. Zawsze mógł powiedzieć, co było w telewizji, kiedy usłyszał więcej niż dwie osoby z rzędu, powiedzą w ten sam sposób to samo dziwne zdanie. Wiedział, że właśnie to widzieli w telewizji. Kilka tygodni później wszyscy mieliby te słowa napisane na ich skrzyniach.
(Doc didn't have a television but he could predict that sort of thing. He just didn't need one. He could always tell what was on TV when he heard more than two people in a row say the same strange phrase in the same way. He knew that they had just seen it on television. A few weeks later everyone would have those words written on their chests.)
W książce Sarah Schulman „Empathy” Dokument postaci ilustruje wyjątkowe zrozumienie trendów kulturowych i wpływów społecznych bez polegania na telewizji. Posiadaą zdolność rozpoznawania, co ludzie obserwują na podstawie ich rozmów i zwrotów, które powtarzają, sugerując głęboką świadomość zachowań społecznych. Ten wgląd podkreśla, w jaki sposób media kształtują dynamikę języka i społeczności, umożliwiając mu przewidywanie trendów bez bezpośredniego narażenia na nich.
Obserwacje Dokumentu ujawniają komentarz na temat wszechobecnego wpływu telewizji i jej mocy do infiltracji codziennej mowy. Wzmianka o ludziach wyświetlających te frazy na swoich skrzyniach symbolizuje, jak głęboko zakorzenione te przesłania medialne stają się w świadomości publicznej. Schulman podkreśla związek między konsumpcją mediów a zbiorową tożsamością, pokazując, jak jednostki są często kształtowane przez te same odniesienia kulturowe, niezależnie od ich osobistych nawyków medialnych.