W książce „Istnieje (niewielka) szansa, że mogę pójść do piekła” Laurie Notaro, autorka przedstawia humorystyczne podejście do scenicznego występu. Notaro sugeruje, że chociaż MIMES są już niepopularne, klauni są jeszcze bardziej niepożądane, dodając komediowy zwrot do postrzegania tych wykonawców. Ten komentarz podkreśla często przesadzone lęki i stereotypy dotyczące klaunów, przedstawiając je jako coś bardziej złowrogiego.
Cytat odgrywa wspólny strach przed klaunami, z odniesieniem do idei, że „jedzą ludzi”, dodatkowo wyolbrzymiając ten trop. Pisanie Notaro łączy humor z wglądem w obawy społeczne, dzięki czemu jej narracja jest angażowana i powiązana. Korzystając z takich żywych obrazów, krytykuje kulturowe postrzeganie tych artystów, jednocześnie zabawując czytelników.