Na przykład Kongres Kontynentalny podjął celową decyzję, aby uniknąć jakiegokolwiek rozważenia pytania o niewolnictwo, mimo że większość delegatów była w pełni świadoma, że naruszyło zasady, o które twierdzili, że walczą. Adams najbardziej ujawnia ten wynik, ponieważ bardziej niż ktokolwiek inny wyrażał potrzebę odroczenia pełnej obietnicy rewolucji amerykańskiej w celu zapewnienia solidnego konsensusu w sprawie pytania o niepodległość.
(For example, the Continental Congress made a deliberate decision to avoid any consideration of the slavery question, even though most delegates were fully aware that it violated the principles they claimed to be fighting for. Adams is most revealing on this score because, more than anyone else, he articulated the need to defer the full promise of the American Revolution in order to assure a robust consensus on the independence question.)
Kongres kontynentalny świadomie postanowił uniknąć debaty na temat niewolnictwa, mimo że wielu delegatów uznaje jej sprzeczność z ideałami wolności, których popierali. Unikanie to podkreśla znaczne napięcie w latach formatywnych Stanów Zjednoczonych, w których dążenie do jedności w sprawie niezależności miało pierwszeństwo przed konfrontacją moralnych implikacji niewolnictwa.
Joseph J. Ellis podkreśla, że w szczególności John Adams wyraził znaczenie odroczenia całkowitej realizacji obietnic rewolucji amerykańskiej, aby zachować silne zbiorowe porozumienie w sprawie niepodległości. Ta decyzja podkreśla złożoność i kompromis związany z założeniem narodu, odzwierciedlając trudną równowagę między ideałami a polityką praktyczną.