Bo owce nie rzucają trawy, aby pokazać pasterzom, ile zjadli; Ale wewnętrznie trawiąc ich jedzenie, na zewnątrz produkują wełnę i mleko.
(For sheep don't throw up the grass to show the shepherds how much they have eaten; but, inwardly digesting their food, they outwardly produce wool and milk.)
W pracy Epictetusa ilustruje głęboką lekcję na temat charakteru wydajności i wartości wzrostu wewnętrznego. Porównuje owce z jednostkami, sugerując, że podobnie jak owce nie wykazują ich konsumpcji trawy z pasterzami, ludzie nie powinni odczuwać potrzeby obnoszenia się z wysiłkami lub osiągnięciami na zewnątrz. Nacisk kładziony jest na cichy, wewnętrzny proces wzrostu i refleksji, a nie na zewnętrzną walidację.
Ta metafora podkreśla, że prawdziwe wyniki, takie jak wełna i mleko, wynikają z trawienia i wiedzy wewnętrznie. Zachęca jednostki do skupienia się na rozwoju osobistym i uprawie cnót, które przyczyniają się do satysfakcjonującego życia, zamiast szukać aprobaty innych na ich osiągnięcia.