Boże, czytają książkę, pomyślał i wyrzucają na zawsze.
(God, they read a book, he thought, and they spout on forever.)
W „The Man in the High Castle” Philipa K. Dicka, jedna postać odzwierciedla sposób, w jaki ludzie nadmiernie omawiają pomysły z książek, sugerując poczucie frustracji ich bieżącej natury. Ten sentyment podkreśla krytykę, w jaki sposób intelektualne dążenia mogą czasami stać się zbyt pretensjonalne lub odłączone od rzeczywistości.
Ta myśl oddaje chwilę kontemplacji na temat wpływu literatury na jednostki i społeczeństwo. Sugeruje to, że chociaż czytanie może prowadzić do głębokich spostrzeżeń, może również skutkować niekończącymi się rozmową, która brakuje substancji. Ta dualność wskazuje na szerszy temat w książce dotyczącej natury prawdy i perspektywy w złożonym świecie.