Smutek powoduje, że się zostawiasz. Wychodzisz na zewnątrz wąskiego małego skórki. I nie możesz odczuwać żalu, chyba że miałeś wcześniej miłość - smutek jest ostatecznym rezultatem miłości, ponieważ to utracona miłość. Rozumiesz; Wiem, że tak. Ale po prostu nie chcesz o tym myśleć. To cykl miłości ukończony: kochać, stracić, poczuć żal, odejść, a potem ponownie kochać. Jason, żal to świadomość, że będziesz musiał być sam i nie ma nic poza tym, ponieważ bycie samym jest ostatecznym ostatecznym przeznaczeniem każdego żyjącego stworzenia. Taka jest śmierć, wielka samotność.
(Grief causes you to leave yourself. You step outside your narrow little pelt. And you can't feel grief unless you've had love before it – grief is the final outcome of love, because it's love lost. You do understand; I know you do. But you just don't want to think about it. It's the cycle of love completed: to love, to lose, to feel grief, to leave, and then to love again. Jason, grief is awareness that you will have to be alone, and there is nothing beyond that because being alone is the ultimate final destiny of each individual living creature. That's what death is, the great loneliness.)
Grief to doświadczenie, które wyciąga cię ze znajomego ja, zmuszając konfrontację z emocjami, które pojawiają się po tym, jak miłość została utracona. Podkreśla głębokie powiązania tworzone przez miłość, co sprawia, że następujący smutek jest tak głęboki. Ten cykl ilustruje podróż miłości, przegranej i żałoby, ostatecznie prowadząc do lepszego zrozumienia ich własnych luk i nieuniknionej samotności, która towarzyszy istnieniem.
Przejmująca realizacja polega na tym, że chociaż miłość wzbogaca nasze życie, przygotowuje scenę dla żalu, gdy zostanie utracony. Ten cykl oznacza, że aby naprawdę zrozumieć żal, należy najpierw przyjąć miłość, uznając, że samotność jest znaczącą częścią życia. Pojęcie śmierci jako „wielkiej samotności” podkreśla samotność, która czeka na wszystkich, przypominając nam o znaczeniu miłości nawet w obliczu ostatecznej straty.