W „Tolkien and the Great War” John Garth podkreśla rozróżnienie między fantazją a bardziej konwencjonalnymi narracjami. Zauważa, że chociaż wiele opowieści może uniknąć ekstremalnych scenariuszy, fantazja celowo angażuje się w te skrajności, umożliwiając głębsze badanie złożoności ludzkości. Ten gatunek staje się potężnym narzędziem do badania głębokich tematów, które rezonują z naszym istnieniem.
Przyjmując fantastyczne elementy, literatura fantasy, taka jak Tolkien, ujawnia informacje na temat ludzkiej kondycji, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać zasłonięte. Garth sugeruje, że dzięki tym przesadnym rzeczywistości czytelnicy mogą uzyskać jasność na własne doświadczenia i emocje, ostatecznie wzbogacając ich zrozumienie życia i jego wyzwań.