Tolkien zaczął traktować opowieść o Berena i Tinuviela za „pierwszego przykładu motywu {stać się dominującym w hobbits}, że wielka polityka historii świata,„ kół świata ”, często nie zwracają się nie przez Panów i gubernatorów, nawet bogów, ale przez pozornie nieznane i słabe”. Taki światopogląd jest nieodłącznie związany z bajkowymi i chrześcijańskimi ideą szczęśliwego zakończenia, w którym wywłaszczeni są przywracani do radości; Ale być może Tolkien został również uderzony sposobem, w jaki został noszony w Wielkiej Wojnie, kiedy zwykli ludzie zbliżali się do zwykłego życia, aby nosić losy narodów.
(Tolkien came to regard the tale of Beren and Tinuviel as 'the first example of the motive {to become dominant in Hobbits} that the great policies of world history, "the wheels of the world", are often turned not by the Lords and Governors, even gods, but by the seemingly unknown and weak'. Such a worldview is inherent in the fairy-tale {and Christian} idea of the happy ending in which the dispossessed are restored to joy; but perhaps Tolkien was also struck by the way it had been borne out in the Great War, when ordinary people stepped out of ordinary lives to carry the fate of nations.)
Tolkien postrzegał historię Berena i Tinuviel jako prototypu powtarzającego się motywu w swojej pracy, szczególnie w kontekście hobbitów. Uważał, że znaczące zmiany w historii często wynikają z działań pozornie nieistotnych i bezsilnych, a nie z potężnych lub boskich władców. Ta perspektywa odzwierciedla głębszą bajkę i chrześcijańską wiarę w szczęśliwe zakończenia, w których uciskani odzyskują swoją radość i słuszne miejsce.
Ten pomysł był szczególnie rezonansowy dla Tolkiena, szczególnie po świadczeniu Wielkiej Wojny, w której zwykłe osoby odgrywały kluczową rolę w kształtowaniu globalnych wydarzeń. Takie doświadczenia mogły wpłynąć na jego przekonanie, że nawet ci, którzy wydają się słabi, mogą głęboko wpłynąć na przebieg historii, wzmacniając pogląd, że heroizm często występuje w najbardziej skromnych postaciach.
