Poczuł presję jej miłości, gdy ścisnęła jego palce, a potem nic nie było. Z wyjątkiem bólu. Ale nic więcej, bez Heather, bez szpitala, bez personelu mężczyzn, bez światła. I bez dźwięku. To był wieczny moment i całkowicie go pochłonęło.
(He felt the pressure of her love as she squeezed his fingers, and then there was nothing. Except the pain. But nothing else, no Heather, no hospital, no staff men, no light. And no sound. It was an eternal moment and it absorbed him completely.)
W tym fragmencie Filipa K. Dicka „Flow My Tears, policjant powiedział:„ Bohater doświadcza intensywnego momentu naznaczonego głębokim emocjonalnym połączeniem z Heather. Kiedy chwyta jego palce, czuje ciężar jej miłości, ale wkrótce jest otoczony pustką. Ta głęboka cisza ostro kontrastuje z ciepłem i obecnością, którą poczuł tylko chwilę.
Brak światła, dźwięku i innych bodźców przypomina pustkę, z którą się napotyka, podkreślając ból, który zastąpił ich połączenie. To surrealistyczne doświadczenie ilustruje kluczowy moment izolacji i straty, rezonujący z tematem egzystencjalnej rozpaczy, która przenika powieść.