Powiedział swoim przyjaciołom, że jeśli naprawdę chcieliby mu pomóc, traktują go nie współczuciem, ale wizytami, połączeniami telefonicznymi, dzieleniem się swoimi problemami - tak, jak zawsze… ponieważ Morrie zawsze była wspaniałym słuchaczem.
(He told his friends that if they really wanted to help him, they would treat him not with sympathy but with visits, phone calls, a sharing of their problems - the way they had always.. because Morrie had always been a wonderful listener.)
Morrie wierzył, że prawdziwa przyjaźń wiąże się raczej aktywne zaangażowanie niż zwykłe współczucie. Wezwał swoich przyjaciół do wspierania go poprzez znaczące połączenia, takie jak wizyty i rozmowy telefoniczne, a także dzielenie się własnymi zmaganiami, a nie po prostu współczuć mu. Takie podejście odzwierciedlało jego pragnienie prawdziwych interakcji, wzmacniając znaczenie przyjaźni w trudnych czasach.
Podczas swojej choroby Morrie pozostał współczującym słuchaczem, zachęcając otaczających go ludzi do utrzymywania więzi. Podkreślił, że dzielenie się wyzwaniami życiowymi zachowało relacje i zapewniał komfort, ilustrując, w jaki sposób autentyczne połączenia mogą być źródłem siły dla wszystkich zaangażowanych.