Dom był jedynie tępym bólem z tyłu jego pamięci. Zmęczenie w oczach.
(Home was merely a dull ache in the back of his memory. A tiredness in his eyes.)
W „Grze Endera” Orsona Scotta Carda bohater zmaga się z koncepcją domu, który staje się raczej odległym i bolesnym przypomnieniem niż miejscem komfortu. Zwrot ten sugeruje, że dom wywołuje poczucie tęsknoty i nostalgii, powodując emocjonalne zmęczenie, które pozostaje w jego umyśle. Ta perspektywa podkreśla, jak jego doświadczenia zmieniły jego rozumienie domu w coś kojarzącego się bardziej ze smutkiem niż przynależnością.
Poczucie zmęczenia w jego oczach odzwierciedla ciężar wspomnień i zmagań, z którymi musi się zmierzyć. Oznacza utratę niewinności i ciężar pokładanych w nim oczekiwań. Gdy Ender radzi sobie z wyzwaniami, brak prawdziwego poczucia domu podkreśla jego izolację i emocjonalne żniwo podróży, sprawiając, że tęskni za ciepłem i bezpieczeństwem, które wydają się na zawsze poza zasięgiem.
