Istoty ludzkie są wolne, chyba że ludzkość ich potrzebuje. Może ludzkość cię potrzebuje. Aby coś zrobić. Może ludzkość mnie potrzebuje, żeby dowiedzieć się, do czego się nadajesz. Obydwoje możemy robić podłe rzeczy, Ender, ale jeśli ludzkość przeżyje, będziemy dobrymi narzędziami.
(Human beings are free except when humanity needs them. Maybe humanity needs you. To do something. Maybe humanity needs me-to find out what you're good for. We might both do despicable things, Ender, but if humankind survives, then we were good tools.)
W „Grze Endera” cytat podkreśla napięcie między wolnością jednostki a wymaganiami ludzkości. Sugeruje, że chociaż ludzie posiadają wolność, wolność ta może zostać ograniczona, gdy istnieje większe zapotrzebowanie na ich umiejętności lub wkład. Prelegent zastanawia się nad koncepcją, że jednostki mogą zostać powołane do pełnienia celu lub roli, która przynosi korzyść społeczeństwu, wskazując, że ich wartość jest ściśle powiązana z użytecznością w krytycznych momentach.
Cytat potwierdza również moralną dwuznaczność ludzkich działań, wskazując na możliwość angażowania się ludzi w zachowania wątpliwe moralnie. Mimo to twierdzi, że jeśli ich działania ostatecznie pomogą ludzkości przetrwać, wówczas takie działania mogą być uzasadnione. To ilustruje złożony związek między etyką osobistą a dobrem zbiorowym, kwestionując pojęcie dobra i zła w kontekście przetrwania i konieczności.
