W „Engleby” Sebastian Faulks bada ewoluujące relacje bohatera z innymi i jego rosnącą akceptację interakcji społecznych. Uświadamia sobie, że zmniejszając swoje oczekiwania wobec ludzi, może on bardziej swobodnie i autentycznie angażować się z nimi. Ta zmiana perspektywy pozwala mu poruszać się w rozmowach z mniejszą presją i większą łatwością, co prowadzi do bardziej zrelaksowanego życia towarzyskiego. Zdolność bohatera do pozwalania jego umysłowi dryfuje się w neutralne podczas dyskusji, symbolizuje mechanizm radzenia sobie z dyskomfortem społecznym. Przyjmując ten sposób myślenia, może mniej skupić się na treści tego, co mówią inni i bardziej na doświadczeniu obecności z nimi, zwiększając w ten sposób jego interakcje społeczne. Ta ewolucja wskazuje na głęboką zmianę w jego podejściu do relacji i samoświadomości.

W „Engleby” Sebastian Faulks bada ewoluujące relacje bohatera z innymi i jego rosnącą akceptacją interakcji społecznych. Uświadamia sobie, że zmniejszając swoje oczekiwania wobec ludzi, może on bardziej swobodnie i autentycznie angażować się z nimi. Ta zmiana perspektywy pozwala mu poruszać się w rozmowach z mniejszą presją i większą łatwością, co prowadzi do bardziej zrelaksowanego życia społecznego.

Zdolność bohatera do pozwalania jego umysłowi dryfuje się w neutralne podczas dyskusji, symbolizuje mechanizm radzenia sobie z dyskomfortem społecznym. Przyjmując ten sposób myślenia, może mniej skupić się na treści tego, co mówią inni i bardziej na doświadczeniu obecności z nimi, zwiększając w ten sposób jego interakcje społeczne. Ta ewolucja wskazuje na głęboką zmianę w jego podejściu do związków i samoświadomości.