Do tego czasu przestałem machać pasażerami w samochodach- podniosłem podejrzliwy ludzi i wszystkie komplikacje życiowych wnętrz- więc siedziałem, obserwowałem, jechałem i myślał, a gdy tylko drzwi autobusowe otworzyliśmy się, wszyscy rozwinęliśmy drzwi i rozdzieliliśmy się jak piłki bilardowe.
(I'd stopped waving to passengers in cars by then- I'd grown suspicious of people and all the complications of interior lives- so I sat and watched and rode and thought, and as soon as the bus doors opened, we all rolled out the doorand split apart like billiard balls.)
W powieści Aimee Bendera „Szczególny smutek ciasta cytrynowego”, bohater zastanawia się nad rosnącym odłączeniem z innymi. Przypomina czas, kiedy witała pasażerów w przejeżdżających samochodach, ale teraz jej doświadczenia sprawiły, że ostrożnie od ludzi i ich złożone wewnętrzne myśli. Ta zmiana podkreśla jej poczucie izolacji i trudności w zrozumieniu głębokości emocjonalnej w związkach.
Zdjęcia ludzi wychodzących z autobusu i rozpraszania się jak piłki bilardowe symbolizują ich separacja i fragmentacja. Podkreśla to poczucie samotności bohatera i wyzwania związane z nawiązaniem prawdziwych połączeń. Kiedy obserwuje otaczający ją świat, zmaga się ze swoimi wewnętrznymi walkami i ciężarem emocjonalnych obciążeń, co prowadzi do przejmującej eksploracji relacji międzyludzkich.
