W powieści „Engleby” Sebastiana Faulksa, bohater przedstawia uderzające spojrzenie na życie, które podważa tradycyjne poglądy na jego powagę. Zamiast postrzegać istnienie jako ciężki ciężar pełen głębokiej grawitacji, wyraża poczucie oszołomienia na trywialną naturę życia. Ten sentyment sugeruje, że widzi brak znacznego znaczenia w wielu aspektach życia codziennego, co doprowadziło go do rozważania frywolności, które dominują w ludzkich doświadczeniach.

Ten cytat rejestruje wyjątkową postawę filozoficzną, która równoważy między absurdem a refleksją egzystencjalną. Zaprasza czytelników do ponownego rozważenia, w jaki sposób postrzegają wagę życia i jego znaczenie, co sugeruje, że być może codzienne momenty, które uważamy za nieistotne, mogą mieć inny rodzaj wartości. W ten sposób Faulks zachęca nas do zaangażowania się w lżejsze strony istnienia, jednocześnie konfrontacji z głębszymi kwestiami znaczenia i celu.