Czuję się winny, że jestem dla niej dupkiem, ale nie mam żadnego powodu, aby być dla niej miłym przez sekundę. Takie jest to, że jest facetem, który zawsze był miły dla dziewczyny. Nawet gdy uzasadniona jest dobra dawka Dickhead, ta wina zakrada się, gotowa cię rozerwać. Ironiczne, biorąc pod uwagę, jak mnie rozerwała.
(I feel guilty for being an asshole to her, yet I have no reason whatsoever to be nice to her for even a second. That's the thing about being the guy who was always nice to the girl. Even when a good dose of dickhead is warranted, that guilt sneaks in, ready to tear you apart. Ironic, given how she tore me apart.)
Narrator wyraża sprzeczne emocje dotyczące traktowania dziewczyny, która była dla niego nieuprzejma. Pomimo poczucia poczucia winy za ostre działanie, walczy z pomysłem, że nie powinien czuć się zobowiązany do bycia miłym po tym, jak go traktowała. To napięcie podkreśla złożoność relacji, w których jedna strona konsekwentnie się przychylnie nastawiła, podczas gdy druga się nie odwzajemniła.
Ta wewnętrzna walka ujawnia ironię sytuacji, ponieważ osoba, do której starał się być miła, spowodowała znaczący ból emocjonalny. Narrator uznaje, że nawet gdy jest uzasadniony w swoim gniewie, utrzymujące się poczucie winy uniemożliwia mu pełne przyjęcie tej strony siebie, ilustrując trudność w poruszaniu się po uczuciach zranienia i zdrady w relacjach osobistych.