Prawda jest taka, że nie mogę jej uwierzyć, kiedy mówi, że mnie kocha. Jeśli raz wyszła, może odejść ponownie. Jeśli może mnie raz okłamywać, może znów kłamać. Jest dolna linia-kocham ją, ale jej nie ufam. Nie ufam jej, że nie biegnie i nie zabierze z nią Mili.
(Truth is, I can't believe her when she says she loves me. If she left once, she can leave again. If she can lie to me once, she can lie again. There's the bottom line-I love her but I don't trust her. I don't trust her not to run and take Mila with her.)
Mówca wyraża głębokie uczucie miłości do kobiety, ale jednocześnie zmaga się z głębokim brakiem zaufania. Wcześniejsze doświadczenia doprowadziły ich do wątpliwości, że jej szczerość kwestionuje jej deklaracje miłości. Strach przed porzuceniem wydaje się duży, ponieważ możliwość jej odejścia powoduje niepokój.
Ten wewnętrzny konflikt ujawnia bolesną dychotomię między miłością a zaufaniem. Podczas gdy głośnik jest inwestowany emocjonalnie, wspomnienia zdrady rzucają cień na ich związek. Niepokój związany z potencjalną utratą zarówno kobiety, jak i jej dziecka, Mili, wzmacnia dyskomfort i niepewność mówcy.