Błagałem, a ona nie odpowiedziała. Wieloryby pływają głęboko we mnie, a ona nie pomaga. Potrzebuję pomocy. Wszystkie potwory na świecie są we mnie, a nie na zewnątrz. Zostałem oszukany i uwięziony, a oni są w moich ścianach, a nie poza nimi, wewnątrz mnie, a ona mi nie pomoże. Kiedy przestaję myśleć o mięśniu, drży. Kiedy przestaję myśleć o strachu, pojawia się on nade mną. Tonę, ale jezioro jest coraz głębsze i głębsze i głębsze i nie wiem jak się wydostać. Ściany idą w górę w nieskończoność i nie mogę się na nie wspiąć i nie mogę się przebić, a ona nie chce ze mną rozmawiać.
(I have begged and she hasn't answered. The whales are swimming deep inside me and she doesn't help. I need help. All the monsters in the world are inside me instead of outside me. I've been tricked and trapped and they are inside my walls not outside my walls inside with me and she won't help me. When I stop thinking about a muscle it shakes. When I stop thinking about a fear it leaps at me. I'm drowning but the lake keeps getting deeper and deeper and deeper and I don't know how to get out the walls go up forever and I can't climb over and I can't break through and she won't talk to me.)
Narrator wyraża głębokie zamieszanie emocjonalne, czując się opuszczony i uwięziony w swojej walce. Proszą o pomoc osobę, która nie reaguje, co jeszcze bardziej pogłębia ich rozpacz. Obrazy zamieszkujących je wielorybów symbolizują ciężar ich lęków i niepokojów, podkreślając poczucie wewnętrznego chaosu, a nie zewnętrznych zagrożeń. Wyrażają poczucie przytłoczenia przez wewnętrzne demony, przed którymi nie mogą uciec, gdyż mury, które sami stworzyli, ograniczają ich w coraz głębszej beznadziei.
Ta wewnętrzna walka jest przedstawiana jako doświadczenie utonięcia, podczas którego każda próba złagodzenia lęków wydaje się tylko je wzmacniać. Z każdą chwilą introspekcji napięcie rośnie, a ściany rozpaczy wydają się nie do pokonania. Narrator czuje się tak, jakby ich prośby zostały niewysłuchane, pozostawiając ich odizolowanych i bezradnych, gdy samotnie stawiają czoła swoim potworom. W tej przejmującej refleksji ukazują bolesną walkę pomiędzy szukaniem pomocy a poczuciem uwięzienia we własnym umyśle.
