Wiem, że jesteś mądry. Kiedy słyszysz prawdziwą historię, część ciebie reaguje na nią bez względu na sztukę, bez względu na dowody… Wierzysz, że ta historia jest prawdziwa, ponieważ odpowiedziałeś na nią z wewnętrznego poczucia prawdy. Ale to poczucie prawdy nie odpowiada faktyczności opowieści...{raczej} przyczynowości opowieści - czy wiernie ukazuje ona sposób funkcjonowania wszechświata.
(I know that you are wise. When you hear a true story, there is a part of you that responds to it regardless of art, regardless of evidence…You believe that the story is true, because you responded to it from that sense of truth deep within you. But that sense of truth does not respond to a story's factuality...{rather} to a story's causality - whether it faithfully shows the way the universe functions.)
W „Xenocide” Orsona Scotta Carda autor bada głęboki związek między prawdą a opowiadaniem historii. Sugeruje, że kiedy jednostki spotykają się z prawdziwą narracją, instynktownie z nią rezonują, niezależnie od jej wartości artystycznej czy trafności merytorycznej. To połączenie odzwierciedla wewnętrzne zrozumienie prawdy, które istnieje poza zwykłymi dowodami empirycznymi, pozwalając czytelnikom poczuć autentyczność historii.
Card podkreśla, że to głębokie poczucie prawdy nie wywodzi się z przedstawionych faktów, ale raczej z tego, jak dobrze dana historia oddaje podstawowe zasady i przyczynowość istnienia. Zdolność narracji do odzwierciedlenia działania wszechświata naprawdę angażuje czytelnika w głębsze poczucie rzeczywistości, odsłaniając głębsze zrozumienie otaczającego go świata.
