W tej scenie z „Engleby” narrator obserwuje mężczyznę leżącego w łóżku, który cierpi na stan końcowy. Gdy mężczyzna kaszle, krew ucieka z jego ust, zaznaczając surowy moment jego pogorszenia. Kiedy mężczyzna ostatecznie przestaje oddychać, skłania do głębokiej realizacji narratora, który przysięga uniknąć podobnego losu.
Ten moment odzwierciedla tematy śmiertelności i samoświadomości, ponieważ narrator rozważa kruchość życia. Wewnętrzne obrazy podkreśla strach przed chorobą i śmiercią, co prowadzi do determinacji życia celowo i uniknięcia rozpaczy reprezentowanej przez umierającego człowieka.