Spojrzałem na niego na łóżku. Kaszlał raz i z jego ust wysiadł ślad brązowawej martwej krwi i zbiegł z boku podbródka. Potem przestał oddychać. I pomyślałem, upewnię się, że nigdy tu nie skończę.
(I looked at him on the bed. He coughed once and a trail of brownish dead blood came out of his mouth and ran down the side of his chin. Then he stopped breathing. And I thought, I'll make sure I never end up here, either.)
W tej scenie z „Engleby” narrator obserwuje mężczyznę leżącego w łóżku, który cierpi na stan końcowy. Gdy mężczyzna kaszle, krew ucieka z jego ust, zaznaczając surowy moment jego pogorszenia. Kiedy mężczyzna ostatecznie przestaje oddychać, skłania do głębokiej realizacji narratora, który przysięga uniknąć podobnego losu.
Ten moment odzwierciedla tematy śmiertelności i samoświadomości, ponieważ narrator rozważa kruchość życia. Wewnętrzne obrazy podkreśla strach przed chorobą i śmiercią, co prowadzi do determinacji życia celowo i uniknięcia rozpaczy reprezentowanej przez umierającego człowieka.