Wróciłem do domu dręczone przez małego demona, który szepcze do ucha niszczycielskie odpowiedzi, których nie dajemy we właściwym czasie
(I returned home tormented by the little demon who whispers into our ear the devastating replies we didn't give at the right time)
W „Wspomnieniach moich melancholijnych dziwek” Gabriel García Márquez bada tematy żalu i nawiedzający charakter pominiętych możliwości. Bohater zastanawia się nad swoim życiem i rozmowami, w które chciałby się zaangażować, podkreślając zamieszanie wynikające z niewyrażonych uczuć. Metafora „małego demona” oznacza wewnętrzne walki, z którymi borykają się ludzie, gdy dręczą ich wcześniejsze wybory, a słowa pozostały niewypowiedziane.
Ten cytat ilustruje, w jaki sposób wspomnienia mogą pozostać długo po upływie wydarzeń, kształtując stan emocjonalny. Powrót do domu bohatera to nie tylko fizyczna podróż, ale eksploracja jego wewnętrznego zamieszania, podkreślając wagę żalu i tęsknotę za połączeniem, które często towarzyszą niespełnionym doświadczeniom życiowym. Márquez przejmująco oddaje kondycję ludzką, oświetlając, w jaki sposób cisza może prowadzić do głębokiego smutku.