.. myślałem o nim od czasu do czasu, rzeczy, których nauczył mnie o „byciu człowiekiem” i „odnoszącym się do innych;, ale zawsze było w oddali, jakby z innego życia…… ludzi, którzy mogliby to mieć Powiedział mi, że od dawna zapomniano, ich numery telefonów zakopane w jakimś zapakowanym pudełku na poddaszu.
(.. I thought about him now and then, the things he had taught me about 'being human' and 'relating to others;, but it was always in the distance, as if from another life.. .. The people who might have told me were long forgotten, their phone numbers buried in some packed-away box in the attic.)
Narrator zastanawia się nad naukami mentora, podkreślając, w jaki sposób te lekcje na temat ludzkości i związków pozostają w jego umyśle jak odległe wspomnienia. Wpływ tego mentora, choć głęboki, wydaje się nieco usunięty z obecnego życia narratora, jakby należał do innego czasu.
Przyznaje, że powiązania i osoby związane z tymi naukami zniknęły z jego życia, a ich dane kontaktowe utracone w chaosie przeszłości. Podkreśla to poczucie nostalgii i przejściowej natury relacji międzyludzkich, przypominając mu o znaczeniu pozostawania w kontakcie z tymi, którzy wzbogacają nasze życie.