Chcę uważać, aby tego nie wyrzucić. To jest szczęście. Myślę, że takie jest szczęście. Jeszcze tego nie mam, ale wyczuwam to. Czuję, że jestem blisko. W niektóre dni jestem tak blisko, że prawie go wącham.
(I want to be careful not to throw all this away. This is happiness. I think this is what happiness is. I haven't got it yet, but I can sense it out there. I feel I'm close to it. Some days, I'm so close I can almost smell it.)
W książce Sebastian Faulks „Engleby” bohater zastanawia się nad nieuchwytną naturą szczęścia. Wyraża chęć zachowania swoich doświadczeń i nie odrzucania ich jako trywialnych, uznając je za cenne momenty, które przyczyniają się do jego zrozumienia radości. Ta kontemplacja ujawnia jego świadomość, że szczęście nie jest jeszcze w pełni w jego zasięgu, ale wyczuwa jego bliskość.
Postać przekazuje głęboką tęsknotę za połączeniem z prawdziwym szczęściem, co sugeruje, że czasami wydaje się namacalne, prawie w zasięgu ręki. Dzięki temu wglądowi Faulks ilustruje złożony emocjonalny krajobraz poszukiwania spełnienia, w którym świadomość szczęścia może wywołać intensywną tęsknotę i motywacją do dalszego realizacji.