W książce Sebastian Faulks „Engleby” bohater zastanawia się nad nieuchwytną naturą szczęścia. Wyraża chęć zachowania swoich doświadczeń i nie odrzucania ich jako trywialnych, uznając je za cenne momenty, które przyczyniają się do jego zrozumienia radości. Ta kontemplacja ujawnia jego świadomość, że szczęście nie jest jeszcze w pełni w jego zasięgu, ale wyczuwa jego bliskość.

Postać przekazuje głęboką tęsknotę za połączeniem z prawdziwym szczęściem, co sugeruje, że czasami wydaje się namacalne, prawie w zasięgu ręki. Dzięki temu wglądowi Faulks ilustruje złożony emocjonalny krajobraz poszukiwania spełnienia, w którym świadomość szczęścia może wywołać intensywną tęsknotę i motywacją do dalszego realizacji.