Cytat odzwierciedla głębokie poczucie wstydu i żalu, przedstawiając walkę o konflikt wewnętrzny. Mówca przyznaje, że w swoich wysiłkach, aby być trudnym dla siebie, przypadkowo rzutowali tę surowość na inną, prawdopodobnie kogoś, na czym im zależy. Ten wgląd podkreśla emocjonalne zamieszanie, które mogą wynikać z samoprzypu.

Ponadto pogląd, że nie możemy uznać, że uboczne szkody naszego własnego cierpienia jest przejmujące. Służy jako przypomnienie, że nas żal mogą nas zaślepić, powodując, że skrzywdzimy ludzi wokół nas, podczas gdy my zmagamy się z własnym poczuciem winy i smutku. To połączenie emocji podkreśla znaczenie zrozumienia i współczucia wobec nas samych, jak i innych.