Mam na myśli historię. Ale nie tylko historia. Myślę o dużych historii - opowieściach, które są wystarczająco głębokie i złożone, aby przedstawić wyjaśnienia dotyczące pochodzenia i przyszłości ludu; Historie, które ustawiają ideały, określają reguły behawioralne, nazywają źródła władzy i stwarzają wymiar ciągłości i znaczenia przez to wszystko.
(I mean a story by that. But not just a story. I think of large stories - stories that are deep and complex enough to offer explanations regarding the origin and future of a people; Stories that set up the ideals, specify behavioral rules, name the sources of authority and create a dimension of continuity and meaningfulness through all of this.)
Neil Postman w swojej pracy „Drugie oświecenie: od XVIII do XXI wieku” podkreśla znaczenie dużych, skomplikowanych historii, które kształtują tożsamość ludu. Sugeruje, że te narracje robią więcej niż rozrywki; Zapewniają wgląd w pochodzenie i przyszłość społeczności. W ten sposób ustanawiają ideały, definiują akceptowalne zachowania i identyfikują źródła władzy.
Takie historie nie są jedynie historycznymi relacjami; Oferują ciągłość i poczucie celu. Pomagają jednostkom zrozumieć swoje miejsce w szerszej narracji, łącząc przeszłość z teraźniejszością i przyszłością. To głębsze zaangażowanie w opowiadanie historii podkreśla jej rolę w tworzeniu znaczącego istnienia dla społeczeństw.