W „Power Computer Power and Human Reason” Joseph Weizenbaum, profesor MIT, opisuje obsesję, że określa „przymus programu”. Przedstawia osoby dotknięte tym stanem jako genialnych, ale rozczochranych młodych mężczyzn, często z zapadniętymi, oświetlonymi oczami. Osoby te są pochłaniane przez wspaniałe fantazje o władzy i kontroli, gdy siedzą na swoich komputerach, intensywnie skupione na zadaniu.
Weizenbaum podkreśla prawie uzależnione zachowanie tych programistów, którzy wykazują napiętą postawę fizyczną, chętnie gotową do zaangażowania się w klucze i przyciski. Ich fiksacja na ekranie przypomina hazardzistę ustaloną na wyniku toczenia kości, podkreślając głębokie, prawie kompulsywne zaangażowanie w technologię i programowanie.