W Paryżu niektóre restauracje mogą pozostać zamknięte na dłuższy czas, tylko po to, aby ponownie otworzyć, odmłodzone dla nowej generacji gości. Przykładem jest Lapérouse, popularny zakład z XIX wieku, który odzyskał swój status pożądanego miejsca docelowego po tym, jak został nieco zaniedbany. Ten cykl ożywienia podkreśla wyjątkowy krajobraz kulinarny miasta, w którym przecinają się historia i nowoczesność.

Trwałą spuściznę paryskiej jadalni można również zobaczyć przez obiektyw literackich postaci, takich jak Albert Camus. W biografii Camusa Oliviera Todda czytelnicy odkrywają, że różne restauracje, które odwiedzał w latach 40. XX wieku, w tym Aux Charpentiers i Le Petit St. Benoît, nadal służą dziś patronom. Podobnie kilka zakładów wymienionych przez pisarza A.J. Liebling, podobnie jak bliżej des lilas, nadal rozwijają się, prezentując trwałe atrakcyjność i bogactwo kultury paryskiej sceny restauracji.