Doświadczenie emigrantów charakteryzuje się wyjątkową formą samotności, która przeplata się z poczuciem wolności. To uczucie wynika z opuszczenia ojczyzny i jej zwykłych wygody, tworząc paradoks, w którym samotność może być postrzegana zarówno jako uciążliwe, jak i wyzwalające. Odzwierciedla złożoność życia w obcym miejscu, w którym emocje związane z nowymi początkami jest często hartowane przez brak znajomych więzi społecznych.

W „Paris to the Moon” Adam Gopnik oddaje tę skomplikowaną emocje, podkreślając, jak emigranci delektowali się swoją niezależnością, jednocześnie zmagając się z izolacją. Akt ucieczki z poprzedniego życia przynosi nową wolność, ale wyraźnie ujawnia również pozbawienie pozostawionych połączeń. Ta dualność ustanawia bogate tło dla zrozumienia zawiłości życia emigrantów.